FARKLI DİLLERE, RENKLİ TÜRKÜLER.!

FARKLİ DİLLERE RENKLİ TÜRKÜLER

Soğuk ülkelerin insanlarının da soğuk olduğunu söylerler, neye göre söylerler bilmemekle beraber yanlış olduğunu düşünenlerdenim.  İrlanda halkı için bunu söylememiz büyük haksızlık olur.  Kendi hallerinde biraz Türklere benzeyen aile bağları güçlü olan kültürlerine bağlıdır İrlanda halkı.

Ne kadar uzak veya farklı olsak da sevinçlerimiz, acılarımız, hüzünlerimiz, gülüşlerimiz ve göz yaşlarımız hep her yerde olduğu gibi burada da aynı.

Nerede kim olduğumuzun hiç bir önemi yok, insanız nihayetinde.

İrlanda başka kültürlere çok meraklı ve ilgili, bu yüzden farklı ülkelerden gelen insanlar için sayısız konserler ve etkinlikler düzenleniyor her yıl, amaç farklı kültürler, tatlar edinmek. Her belediye de bu kültürel etkinliklerle ilgilenen üyelerle çalışır ve bunu bir yarış havasında yapar. Bir Türk olarak ben de bu üyelerden birisi olduğumu söylemekten büyük mutluluk duyuyorum. İrlanda genelinde bu projelerde yalnız başıma olduğum için hepsine yetişmeye çalışmam bazen zor olabiliyor. Neden mi? Gelin önce bu yolculuğa nasıl başladığımı sizlere anlatayım .

10 yıl önce katıldığım bir etkinlite Türkiye hariç hemen hemen her ülkenin kültürü, tatları, coğrafi güzellikleri, müzik ve dansları sergileniyordu. Bu ülkelerden hatırladıklarımın bazıları İran, Somali, Kongo, Mısır, Azerbaycan, Polonya ve daha bir çok ülke, liste böyle uzar gider. Bu etkinlikte saatlerce bize ait bişeylere rastlarım diye beklesem de sonuç hüsrandı. Tabiri caizse kafamı kaşıyıp eve dönmüştüm ama aklımdaki sorular, üzüntüm beni yerken buna sessiz kalmam da mümkün olamazdı.

Evet iş başa düştü, bazen çare sizsiniz ’dir ama siz bunun farkında olmazsınız ta ki gerçeklerle yüzyüze  gelene kadar, bir şeyi ne kadar çok isterseniz okadar çok yaklaşırsınız, sahip olursunuz isteklerinize ve yollar bir bir açılıverir önünüzde

Evet bir ses sanatçısı olarak ben ne yapabilirimi düşünüyordum. Hem en sevdiğim şey olan türküleri seslendirebilir hemde ülkemin tanıtabilirdim. Fakat bazen zannettiğin kadar kolay olmayabiliyor hiçbirşey. Neyle, nasıl, kimlerle yürümeliydim bu yolda zaten yürümek istesem de kimseyi tanımıyordum.  Önce İrlanda’da müzikle uğraşan Türkleri bulmalıydım ama maalesef bütün çabalar boş, kimseyi bulamadım. Sesimi kimselere duyuramadım.

Diğer ülkelerin temsillerini bizzat izledim muhteşem ötesi danslar, müzikler yani sizin anlayacağınız hayali bile güzeldi, aslında bizler de yapabilirdik. Neden biz de onlardan biri değildik.?

Çok geçmedi okulumun düzenlediği farklı kültürler etkinliğine bir kazan yaprak sarması ile katıldım, bayrak mecburiydi herkes sarmaları yerken yüzlerindeki mutluluk beni benden alıyordu. Hocalardan bir tanesi asıl işimin müzik olduğunu biliyordu bir sohbet esnasında öğrenmişti, benden şarkı söylememi rica etti ve ben çıplak sesle ilk şarkımı okulda söylemiş oldum.

Çok isterseniz olur ya sanki öyle birşey, bu şans ayağıma gelmişti, Okuldan bir hoca başka ülkelerin sanatçılarının yer alacağı konserde sorumlu olduğunu, burada bir tane Türkçe şarkı söyleme şansım olduğunu söyledi. Büyük bir konser olacaktı, çok heyecanlı değil mi.? Fakat bana kim eşlik edecekti.? Ertesi gün hoca ile birlikte konserin yapılacağı otele gittik İrlandalı bir gitarist konser salonunda beni bekliyordu bana sahnede o eşlık edecekti, evet ilk şarkımız Haluk Levent "beni biraz anlasana", halk müziği zor olacağı için İrlandalı gitarist arkadaşı yormak istemedim bu şarkının provasını yapmaya başladık ve başardık alnımızın akı ile bir konserde olmayı başarmıştım çok heyecanlıydı yıllar sonra çok özlediğim, hasret kaldığım sahneme kavuşmuştum

İsmim ve numaram böyle elden ele döndü durdu, belediyeler, kültür bakanlığı, uluslararası festivaller bir çoğunun düzenlediği sayısız konser ve festivallere  katıldım.

Yıllar sonra da iki güzel insanla yoluma devam ettirmeye başladım, çoğaldıkça daha bir güzel, daha bir renkli oldu sahnelerimiz, bağlama’da Onur Tükel, bendir’de Hasan Bayam. Bir çok konser ve etkinlikte yanımda oldular şimdi yoluma onlarla devam ediyorum, ciddi güzel işler yapıyoruz, birlikte güzel bir ekip olduk. 

Konserlerimiz tamamen bir tanıtım havasında geçiyor, bağlamamızı gitar sananlar şimdi bunun Türklerin geneleksel  çalgısı olduğunu biliyorlar, türkülerin anlamlarını anlatıyorum insanlara, cenazelerimize, düğünlerimize kızgınlıklarımıza ve sevinçlerimize hep türkülerimiz karışıyor diyorum, dillerimizin farklı olması duygularımızdan birşey kaybettirmiyor, mesela bir konserimizde ağlayan teyzeler gördüm sebebini sordum, türkülerimizin ona annesiyle olan anılarını hatırlattığını ve çok duygulandığını söyledi.  Sonra bana sarıldı ve ağlamaya devam etti, ona dilimizi anlamadığını söyleyince ben hissettim dedi ve çok duygulandım, çok farklı bir duyguydu bu. Bir kez daha müziğin gücüne şahit olmuştum.

Birgün konser öncesi dünyaca ünlü Chris de Burgh ile yan yana geldim, bana sanatçı olduğunu söyledi ve ben de şaka yaptığını düşündüğüm bu amcaya bende sanatçıyım diye cevap verdim, sonra öylemi bir kıta okur musun rica etsem diye sordu, yaşlı amcayı kırmak istemedim,  Türkçe bişeyler mırıldandım sonrasında kendisine. Durdu ve sordu bu gırtlak oynamalarını nasıl yapıyorsunuz aklım almıyor çok zor değil mi? Ben asla yapamam dedi gülümsedim ve ona alışkın olduğumu benim için zor olmadığını söyledim. Daha sonra kendisi de denedi  ama nafile, güzel sohbetimizden sonra amca dediğim bu  beyin gerçekten dünyaca ünlü bir sanatçı olduğunu saatler sonra Google’a  ismini yazınca öğrendim.

Son iki yıldır bu alanda çok büyük işler yaptık. Amerika, Avustralya, ve Avrupa ülkeleri ve Türkiye adına  benim katılacağım (international voices) uluslararası sesler festivaline yabancı sazcılar eşliğinde katılacaktık fakat virüs nedeni ile henüz gerçekleştiremedik, hayali bile inanılmaz güzel. Neyse ki iptal edilmedi şartlar düzelince sahnede yerimizi alacağız.

Aynı zaman’da İrlanda’lı iki güzel müzisyenle İrlanda ve Türkiye’ye armağan edeceğimiz Türk gemileri adlı marş niteliğinde güzel bir çalışma yaptık, Des Grand( yazar, müzisyen ve araştırmacı gazeteci) ve Gerry Simpson (aranjör, piyanist aynı zamanda Johnny  Cash’in eski müzisyeni). Des benim müzik ve kültürel anlamda yaptığım çalışmalarımın irlanda’da ki güzel bir destekçisi ve tam bir Türk dostu.

Ve yine belgesel çekimlerinden bahsetmek istiyorum. Amaçlarımızdan biri de İrlanda’ya yapılan yardımı önce İrlanda halkına, sonra da Türk halkına bir belgesel ile duyurmak. Ünlü Yönetmen Cem Hamdi Kaya ile bu konuda büyük çalışmalar içerisindeyiz proje tamamen Cem Hamdi Kaya’ya ait.

Belgeselin büyük bir kısmı bitmiş olsa da tamamı henüz bitmiş sayılmaz ve Cem Hamdi Kaya’nın bu projesinde yer almak da ayrı bir onur ve heyecan...

Ve son olarak İrlanda’daki çalışmalarıma yıllarca özlemini duyduğum bir Türk halk müziği singel’ı da sığdırdım, öyleki klibini de İrlanda’nın çok eski olan kalelerinden birin de çektim. Kültür komitelerinde yer almasaydım Swords kalesinde klibimizin çekimi için izin almamız epey zorlu olacaktı. Ve yine bu klipte  dünyaca ünlü İrlandalı ses sanatçısı Enya’nın Kıyafetini giyme şansına eriştim, aslen Adıyamanlı olan ve İrlanda’da yaşayan sevgili dostum ünlü modacı Ümit Kutluk, İrlanda’da sanat hayatımda büyük destekçim oldu. Klipte giydiğim bu güzel kıyafetleri armağan etti.

Büyükelçilik ve Türk Hava Yolları’nın da İrlanda’daki kültür faaliyetlerimize destekleri çok büyük. Bazı konser ve programlara bizzat Türk tatları, börekler ve tanıtım broşürleri gönderdikleri oluyor. Bu sayede müziğimiz dinlenirken tatlarımızı da görücüye çıkarmış oluyoruz.

Burada asıl amaç kültürümüzün tanıtımına bir nebze de olsa katkı sağlamaktı, bundan da fazlasıyla gurur duyuyorum. Bütün merdivenleri tek tek yanlız başıma aştım zor da olsa bir isim yaptım.

Başbakan Brian Cowen'den tutun, Cumhurbaşkanı Mary McAleese kadar herkese konser verdik, farklı ülkelerin büyük elçiliklerine ve diplomatlarına da.

Oysa ki ben sanatın ve kültürün gücüne inanmamış olsaydım bunların hiçbirisini gerçekleştirmiş olamayacaktım, ben bir tohum ektim, suladım, büyüttüm umarım daha güzel şeylere imza atar daha büyük kitlelerle, kültürel ve sanatsal faaliyetlerin bir parçası oluruz...

Ben bu zorlu yolda asla vaz geçmedim, azimle bunu bir görev bildim ve  omuzlarıma aldım. Öyle sanıyorum ki çektiğim zorlukların karşılığını fazlası ile aldım

Bir sonraki yazımızda görüşmek dileğiyle

Sevgi ve saygılar..